Το καλάθι είναι άδειο
Η σκοτεινή καρδιά του δάσους
«Ο δικός μας Δράκος δεν τρώει τα κορίτσια που παίρνει κι ας λένε τέτοιες ιστορίες έξω από την κοιλάδα μας. Τις ακούμε κάπου-κάπου από τους ταξιδιώτες που περνούν από ’δώ. Μιλούν λες και κάναμε ανθρωποθυσίες, λες κι επρόκειτο για αληθινό δράκο. Όμως, προφανώς, αυτό δεν ισχύει· μπορεί να είναι μάγος κι αθάνατος, αλλά παραμένει άνθρωπος. Εξάλλου, αν πραγματικά ήθελε να τρώει κάποια από εμάς κάθε δέκα χρόνια, οι πατεράδες μας θα ένωναν τις δυνάμεις τους και θα τον σκότωναν. Μας προστατεύει από το Δάσος και τον ευγνωμονούμε γι’αυτό, αλλά όχι και τόσο».
Συνδεθείτε για να μπορέσουμε να σας ειδοποιήσουμε σχετικά με μια απάντηση
